Çıkmazdaysa yüreğiniz, hikayemi okuyun..Belki de bu sizin hikayenizdir...
Bir kitabı elimize aldığımızda genellikle ortalama bir saat kadar okuruz değil mi? Gözlerimizi dinlendirip,evdeki işlerimizi halledip,boş zamanlarımızda devam ederiz okumaya..Ben genelde 2,3 saat aralıksız okurum elime aldığım kitabı ama genelde böyle değildir çoğu okurseverler için.Ardımda Kalanlar,elime aldığımda 5 saat aralıksız okuduğum ikinci kitap oldu.Willard akıl hastanesinde akıllı olduğu halde işkence gören,deli olmadığına kendini kanıtlamaya çalışan,akli dengesi yerinde olduğu halde,sırf sevdiği adamla bir araya gelmemesi için akıl hastanesine yatırılan Clara'nın hikayesi yüreğinizi dağlayacak..Ve onun biricik aşkı Bruno..Bruno sevgilisini bulabilecek mi?Kendinizi onunla aynı koğuşta hissedecek ve kah heyecan,kah hüzün,kah korku dolu anlar yaşayacaksınız..Ve Clara'nın o akıl hastanesinden kurtulma çabalarında gözyaşlarınıza hakim olamayacaksınız.Bu kitap Willard Akıl Hastanesinde,yıllar sonra ölen hastaların valizleri bodrumdan çıktığı zamanlarda,ölen hastaların eşyaları arasından çıkan günlükler ve mektuplardan esinlenerek yazılmış.Hastanede yatan hastaların çoğu kadınlar ve en kahredici yönü ise çoğunun deli olmaması.Ve işte beni kahreden bir bilgi daha..Bu hastaneden hiç sağ çıkan olmamış...:(
Kitabı okurken ara verip Clara'nın nasıl bir ortamda zulüm gördüğünü araştırmak istedim..Sanırım kendimi bir nebze onun yerine koyma içgüdüsü olabilir bu..İşte hikayemizde geçen Willard Akıl Hastanesi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder